Selam olsun Necatigil.
Demişsin ya hani “Gizli Sevda” adlı şiirinde:
“Bir sevgilin vardı,
Dün yolda ona rastladım!”
Ben de bir caddede.
Bir hoş oldu,
Görünce beni,
Kızardı,
Hem de gül kırmızısı.
Konuşayım derken,
Sözcükler düğümlendi ince boğazında,
Kıvır kıvır kısa saçları,
Derinlerdeki gözleri,
Işığa kesti,
Kesti kesmesine de,
Kaçırdı anılarda kalan gülen gözlerini.
Sana selam olsun
Necatigil!
Onun da çocukları olmuş,
Kızmış, erkekmiş,
Ne fark eder,
İnsanmış ya…
Sana selam olsun
Necatigil!
Der ya bir halk türküsü:
“İnce giyerim ince.
Pembe yakışır gence,
İnsan bir hoş oluyor sevdiğini görünce!”
Aynen öyle oldu Necatigil,
Ellerini uzatamadı,
Bir suçlu edasında
Alıp götürdü gözlerini,
Yamaçlara, uzaklara, çok uzaklara.
Dili ne beyninde ne yüreğinde,
Besbelli,
Kör cehaletin emrinde.
Sana selam olsun
Necatigil,
Unutmuş konuşmayı,
Unutmuş sevdayı,
Unutmuş sevda yüklü mazisini,
Desem de Necatigil,
Kor ateşlerde yanıp tutuşmakta gördüm.
Teslim olmuş bir zorbaya,
Boğmuş aydınlığını korkularında.
Sana selam olsun,
Necatigil.
Çekedursun
Gizli sevdasını,
Hapsede koysun iradesini,
Teslim edekoysun
Vitrin mankenine dönen
Kurumuş bedenini.
İflah olmaz gayya kuyularında o!
Sana selam olsun,
Necatigil,
Ben mi, ben mi…
Beni soracak olursan,
Kalemimin emrinde
Sevda dağlarının doruklarında yüreğim…
