Çocuklarımız hemen büyümek ister.
Büyükler gibi yaşamaya hazırım mı der?
Yıllar geçtikçe; okul, tecrübeler edinirler.
Kimisi memur, çıraklık, esnaflık hedefler.
Askerlik, okuma, işe güce seçenek olunca.
Meslek, evlilikte olacak, herhalde sırasınca.
Yıllarla beraber aile ile kalabalıklaşınca..
Ailede sayılarla beraber sorumluluklar dağılınca.
Geçim, eğitim, iş maddi ve manevi şartlar.
Çocuklar, okullar etken; etraftakiler kalabalıklar
Böyle zamanlarda, yaşama esnasındaki karışıklıklar.
Yürekler de ağır, altından kalkılıp hedefe varılacaklar.
Ev, araba, sahibi olmak amaçtır gençlikte.
Emeğini, birikimlerini, sahip oluyor verince.
Yaşlar uzayıp, çocuklar işin içine girince.
Anlayış, düzen o şekilde gerekiyor yerli yerince.
Amaçlar yeniden fazlalaşıyor çocukları hedefte
Anne, baba şöyle bir kenarda, yenileri bu evrede
Onların derdi evi sarmış, ne yapsın bu ailede !
Sonuca varılmasa da yeni seçenekler devrede.
Yaşlar hızlı yıllarla geçti, gitti, anılar kaldı.
Güçler azaldı, ihtiyarlıkta sağlık sorunları arttı.
Gençlik, olgunluk sonuçlandı, torunlar sardı.
Kimisi orada, kimisi burada haberleri vardı.
Halbuki dünyada yaşayış, hep buna benziyor.
Geride; sevap ve günahlarıyla anılar kalıyor.
Biriktirdiğimiz varlık ve bilgiler pekte işe yaramıyor.
En doğrusu acaba ruhumuzun verildiğinde mi anlaşılıyor?
Rıza ÇAKICI
3 Ocak 2024
